साथ टुट्यो भरोसा टुट्यो किन टुटेन मन चै ।
भक्कानो फुट्यो भाग्य फुट्यो फुटेन मन चै ।।
......‘सुनेको थिए जुन हामी पाउदैनौ हो तेस्को बढी महसुस हुन्छ’
लाग्थ्यो यो दन्त्यकथा हो तर होइन रहेछ ।
घाम तिम्रो आँखालाई भार भए म । तिमिलाइ लागेछ यो एउटै मान्छेको अनुहार हेरेर कसरी जिन्दगी चलाउने तर खै यो पागल मन....... संसारमा तिमिले यसरि मन जित्यौ । यसरी जित्यौ तिमी सामु पुग्नसाथ सर्पले बिष पिलाएर लट्टाएझैं... तिमिलाइ जत्ती हेरेपनी हेरुँ हेरुँ भन्थ्यो । मन तिमि जस्तो हजारौं घामहरु मेरो भिख माग्न आउथे तर खाली फर्कन्थे म जस्तो कठोर मनलाइ कसरी कोमल बनायौ जब जिन्दगीभरी तिमिप्रती कोमलनै रह्यो मेरो मन... ।
जब म तिमिप्रती समर्पित भए तिमिबिना बाँच्न नसक्ने भए । तिमिलाइ याद त नहोला तर मलाइ याद छ तिमिलाइ म सोध्ने गर्थेनी घाम तिमिलाइ मेरो माया कत्ती लाग्छ ? कहाँ लाग्छ ? तिमी भन्थ्यौ धेरै लाग्छ अनि मनमा लाग्छ तर म भन्थे मैले त तिम्रो माया मनमा होइन किनकी मन जुठो हुन्छ हजारौं हजारौंले मन दुखाको हुन्छ तेसैले तिम्रो माया मेरो प्रत्येक नशा नशामा राखेकिछु हो जसरी यो नशा नशामा रगत बगिरहेको छ त्यसरिनै तिम्रो माया मेरो रगतसरि सल्बलाईरहेको छौ । यो एउटा मात्र नसा चुड्यो भने हामी अपांग हुन्छौं हो तेस्तै हो तिमी तेहि भनेको थिए र भनिरहन्थे म....... । सत्य मान्छेअरु कहिल्यै जिउँदो नरहदो रैछ मात्रै एउटा आकृति... । ‘मर्नु भन्दा बहुलाउनु बेस’ साला जिन्दगी....
मलाई ढाँटेर गयौं कहाँ हरायौ हराउनुमा तिम्लाई छुट्टै आनन्द थियोे होला सायदै तर मलाई के बित्यो त्यो त मलाई मात्र थाहा छ तिमिसित हिडेको त्यो सतहहरु छोएर रोँए तिमिले थप्पड हानेको यी गालाहरु सुमसुमाएर रोँए त्यो चार तले बिल्डिङको छतमा प्रतेक रात सुनसान रात त्यो जून त्यो ताराहरुलाई सोधे मेरो घाम खै ? भक्कानिदै थिएँ म मुर्छित हुँदै थिए म मेरो चिच्चाहट सुनेर उनिहरु अवाक भए बिपरित दिशातिर फरक्क फर्किएर टक्क अडिन्थ्यो....... । तर न मन मान्थ्यो न आशु रोकिन्थ्यो त्यो पल त्यो पल तिमी हजारौं हजार तिम्रो तिम्री छायाँहरुसित थिएछौ तिमिलाई उल्लास, मोज, रंगमञ्च थिएछ...... ।
बिगतमा धेरै मिठो बातहरु दियौं ।
माया प्रेमले लेखेको खातहरु दियौं ।
मेरो आँसु बगेपनि तिम्रो स्वर्ग बस्या,
बैमानि रैछौ घाम तिमी घातहरु दियौं ।
हामी पहिले ठिक थियौ तिमी मेरो तारिफ गथ्र्यौ म तिम्रो तारिफ अनि कत्ती कत्ती खुशीमा रमाउथ्यौ न हाम्रो भेट हुन्थ्यो न भेट्न जरुरि ठान्थ्यौ न त हामी टाढानै थियौं शरीर टाढा भएपनि मन टाढा थिएन । हो त्यही माया जाति थियो तिमिलाई म कत्ति धेरै सम्मान गर्थे तिमी कत्ति सम्मानित थियौं र पनि गरिरहुँ भन्थ्यो यो मन । महिनौ सम्म कुरेर आएका ती सुन्दर अक्षरको मिलेका पंक्तिहरु कत्ति भाब बिभोर भएर पढिन्थ्यो आहा......... । अक्षरको प्रत्यक शब्द शब्दमा बिलिन बिलिन हुन्थ्यौ... ।
हो घाम तिमी जहाँ भएपनि म जहाँ भएपनि हामी खुस थियौ हाम्रो नाता पबित्र थियोे निश्चल त्यो झरनामा झरेको पानी के निश्चल..... अफसोच हामी बिचमा सम्पर्क बिहिन भयौ आखिर जाति थियोे तर पापी समयले धेरै बर्षको अन्तरालमा फेरि उहीँ माया उहीँ समर्पण हुन थाल्यो सायदै तिमी घाम अनि म छायाँ भएर होला फेरि भेट भो हाम्रो पापी समय दोषी
छुटाउनु थियोेत भेटाउनु किन ?
पछाडिबाट रेटाउनु किन ?
.........घाम प्रमिस गरेर भन्नुपर्दा त्यो पल तिमी धेरै खुशी थियौ किनकी तिमिले मलाई धेरै खोज्यौ धेरैलाई सोध्यौ तर मैले तिमिलाइ न खोजे नत कुनै बिस्मत थियो हो आज सम्झन्छु त्यो पल तिम्ले खोज्यौ जाहा केही बिग्रेकै थिएन तर जब म आज खोजिरहेछु कि..........आज थाहा भो पुरुष र नारिबिच यसरी जात छुट्टीन्दो रैछ हिजो तिम्ले खोज्नुमा कुनै आपत्ति थिएन तर आज मैले खोज्नुमा कत्ती कत्ती बाधा अड्चन र आपत्तिहरु अनि बाध्यतपनी...... ।
घाम दुईपल होइन हाम्रो माया हामीले एकजुक पार गेरेको हौ कत्ती धेरै माया गथ्र्यौ तिम्ले मलाई । हो त्यो माया देखेर कत्तिले ईष्र्या गर्यो साध्य भएन हामिबिच नत कुनै सङ्का थियो नत कुनै मन मुटावनै यस्तो माया थियोे हाम्रो जो साराले गीत गाउथ्यो घाम तिमिले दुइदिन भएपनि धेरै माया दियौ हो तेत्ती दिएछौ जिन्दगीभरीको लागि नमिटिन्ने हृदयको कोसौ भित्र जो झिकेर फाल्नै नमिल्ने......
हो घाम मुनामदन झै थियौ हाम्रो तारिफ गर्थे त्यो सारा प्राणिहरु । अझै जिबितै छ हो म तेहि तारिफसङ्ग यसरिनै हराउँथे तिमी बस्ने घर जो आकस कत्ती रमणीय कत्ती मनोरम कत्ती सुन्दर आहा तिम्रो त्यो घरदेश परिवेश सङै परिचयको हातेमालो गर्दै घरसंसार बसाउथे तर छायाँ त स्रिफ धरतिको हो त्यो आकशको सपना देख्नु ‘बसेको चरा उडाउनु मात्रै रैछ’ म तेत्ती माथी पुगेछु कि झर्नसाथ खरानिको डल्ला फुटेझै ध्वास्त ध्वास्त........... । आखिर सपनात सपनानै हुँदो रैछ घाम मलाई के थाहा तिम्रो छायाँहरु दायाँबायाँ छिन् भन्ने । म त तिम्रो रोएको बेलाको रुमाल थाकेको बेलाको चौतारी प्यास लागेको बेलाको पानी भिरबाट उक्लिदाको लहरा मात्रै यत्ती रहेछु । तर माँ कसम मैले संसार बिर्सेर तिमिलाइ सम्झेकी थिएँ र अझैपनी यो तन मनमा मात्रै तिमी हुन्छौ हरेक एकान्तमा तिमी मात्रै आउँछौ आखिर आखिर किन ??? के यो संसारमा तिमी मात्रै मेरो लागि बनेको हो र ??? तिमिले दिएको हरेक उपहारहरु हेर्छु छुन्छु आँखाबाट अनयसै झर्छ आँसु न तिमी आसु सङ्ग बग्न सक्यौ न तिमी हाँसोसङ्ग रम्न सक्यौं न त मेरो नशाहरुबाट सल्बलाउननै छोडयौ तर तिमी अर्कै छायाँसित रमेको छौ मलाई मात्रै होइन यो संञ्जालभरि उनिसङ्गको तिम्रो हजारौं मुर्तरुपहरु हासिरेको हुन्छ अनि भनिन्छन् ।
‘पबित्र मनैमा बिसाउने बिसाउदा कोहि छकी रिसाउने’
वाव.....कत्ती पबित्र मन अरुको जीउँदै शरीर पोलेर खारानि बनाउने उस्को पबित्र मनलाइ यो छायाँको आकृतिले सलाम गरिन गर्छिन सदा सर्बदा .... मलाई सार्है अचम्म लाक्छ आखिर हजारौ घामहरु न्यानो पार्न आए उजाड भएको बस्तीमा हरियाली बनाउन आए तर किन............... जबदेखी मैले तिमिलाइ यो मन मन्दिरको गेट खोली प्रवेश गराएनि जुन ताल्चा फेरि अर्को घामलाइ दिन सकिन के यो मेरो माया हो ??? कि पाप ???
हो जब म तिमिलाइ सम्झन यादमा राख्न पाउदिन तब म दोस्रो घामलाई जन्म दिन चाहान्न कहिलेपनी अपनाउन सक्दिन प्लिज घाम भन के यो मेरो कम्जोरी हा ? कि भुल ??? तिमिलाइ एकचोटि टाढैबाट हेर्न मन छ अनि दुनियाँ देखि लुकेर तिमिलाइ अङ्गालोमा बेर्न मन छ के तिमी सहमती छौ ? तिम्रो अङ्गालोमा बहुपासमा रहेर यो संसार थर्कनेगरी बेस्सरी रुन मन छ मात्रै एक चोटि तिम्री ती साथकी छायाँलाई छलेर मलाइ एक पल मात्र एक पल समय दिन सक्छौ ???
मेरो कस्ले कत्ती चासो राख्छ कत्ती गुनासो पोख्छ यात कत्ती आलोचना गर्छ मलाई तेस्को कुनै प्रवाह छैन तर तिमी जे सोच तिम्रो कसम मैले जत्ती माया समर्पण बिश्वास अरु कसैले तिमीलाइ गरेछ भने त्यो स्वार्थ हो तिमी भ्रममा हुनेछौ र तिमी एकदिन तेहि गुमिसकेकी छायाँलाई सम्झन बाध्य हुनेछौ । एउटा गुनासो म जिउँदैछु मर्न सकिन मरेको भए हाम्रो प्रेम अमर हुन्थ्यो होला तिमिले मेरो गुनगान गाउँथ्यौ होला मलाई धेरै याद गथ्र्यौ होला हगि.... । तेहि मरिन र त तिमी सपनामा समेत आउन छोडयौ थाह छ घाम तिमी सपनामा नआउदा तिमिले मलाई भुलेको हुन्छौ हो भुलिसक्यौ तिम्रो नजरमा म मरिसकेको हुँ तर मेरो नजरमा कहिलेनी मर्न सक्दैनौं जब मेरो सास रहन्छ ।
र अन्त्यमा तिमी जाहा छौ खुशी रहनु सुखी रहनु मलाई जिते झै हजारौंलाई जितेर बस्नु
‘तिम्रो तस्बिर हजारौंको नोटमा होस् ।
सधैंसधैं भरी खुसीको ओठमा होस् ।
म जस्तो अर्धपागल कहिलेनी नहुनु,
जीवन तिम्रो गुलाफको बोटमा होस ।’
उहीँ तिम्रो नजरबाट झरेकी धरतिको
छायाँ
No comments:
Post a Comment